Mushroom Faith

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich) – Άκου, Ανθρωπάκο

Το έργο αυτού του μεγάλου οραματιστή που αγάπησε τον άνθρωπο και τον πίστεψε όσο λίγοι, δυστυχώς παραμένει πάντα επίκαιρο. Οι αλλαγές που έγιναν από το θάνατό του μέχρι τώρα στην ανθρώπινη συνείδηση είναι πολύ λίγες και τούτο φαίνεται στη σημερινή παγκόσμια κατάσταση. Αρνούμαστε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Αρνούμαστε να αποδεχθούμε τις απλές αλήθειες της ζωής και να αφεθούμε στο ορμητικό ρεύμα της. Συρόμαστε πίσω από τους μεγαλόσχημους φαφλατάδες που μας εμπλέκουν σε οδυνηρούς και ανόητους πολέμους. Για όλα αυτά τα δεινά ευθύνεται ο ανθρωπάκος που πεισματικά εξακολουθούμε να κρύβουμε και να διατηρούμε μέσα μας, πίσω από τα πολλά ετερόφωτα προσωπεία μας. (οπισθόφυλλο)

Μαξ Νορτντάου (Max Nordau) – Τα κατά συνθήκην ψεύδη

Πάνε 100 χρόνια από τότε που ο Σίμων Ζούντφελτ έγραψε το βιβλίο του αυτό. Σ’ αυτά τα χρόνια, πολύ λίγα έχουμε επιτύχει από εκείνα που θα έπρεπε για να είμαστε υπερήφανοι για τον πολιτισμό μας. Εκτός από μια αλματώδη πρόοδο στον τομέα της μηχανικής, της φυσικής και της ιατροχειρουργικής, δεν έχουμε καμία ουσιαστική πρόοδο στην πολιτική και οικονομική οργάνωση της κοινωνίας μας, ούτε και καμιά πνευματική ανωτερότητα αποκτήσαμε στα εκατό αυτά χρόνια. (πρόλογος, 1965)

Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι (Yaroslavsky) – Πως Γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν οι Θεοί και οι Θεές

Πρωταρχικός σκοπός της εργασίας αυτής είναι να δείξω τη λαϊκή προέλευση όλων των θρησκευτικών αντιλήψεων και παραστάσεων, μιας κι όλοι οι θεοί είναι αποκύημα της φαντασίας των ανθρώπων. Θέλησα ν’ αποδείξω συγκριτικά, ότι μέσα σε ταυτόσημες συνθήκες ζωής, εμφανίστηκαν στους διάφορους λαούς παρόμοιες θρησκευτικές αντιλήψεις, δοξασίες και λατρείες. Ότι οι λαοί, όταν έρχονται σ’επαφή, παίρνουν ο ένας απ’ τον άλλον τις θρησκευτικές δοξασίες και ότι, συχνά, κάθε νέα θρησκεία είναι σε μεγάλο βαθμό, μια παραλλαγή των θρησκειών που υπήρχαν ως τότε. (Πρόλογος συγγραφέα, πρώτη έκδοση, 1923)

Γιάννης Σκαρίμπας – Το 1821 και η αλήθεια

Την Ιστορία του ’21 δε θα τη γράψω βέβαια ελόγου μου. Ο ταπεινά υποφαινόμενος (συνταξιούχος εκτελωνιστής και – τάχα – λογοτέχνης, συν κιόλας… απαράσημος) εξ αφορμής των όσων (επί τη 150-ετία του) σε δόξαση και τίμηση του γράφονται και ακούονται, και σε συνάρτηση με την «επίπεδην» άλλην… εγκεκριμένη τους Ιστορία, να (δια της μεθόδου των παλίμψηστων) εμφανίσω θέλησα, ποια, κάτω από του ’21 το κολλάρισμα, είναι… η αληθινή αλήθεια της αλήθειας! Και αυτή είναι πολύ πιο ένδοξη και γήινη από… τους υπερθετικούς των επιθέτων. Το «σπουδαιότερο γεγονός στην Ιστορία της… Αγγλίας ήταν η άλωση της Βαστίλλης» μπορούσε να ειπωθεί: «στην Ιστορία του ανθρώπου – είναι το ’21». Πράγματι, «ποτέ τόσο πολύ λίγοι δεν κάμανε για τόσο πολλούς τόσα πολλά» όσα οι Ελλαδίτες. (Συγγραφέας)

Κορνήλιου Καστοριάδη – Είμαστε υπεύθυνοι για την Ιστορία μας

Ο αναγνώστης θα βρει κριτικές επισημάνσεις του Κορνηλίου Καστοριάδη, που αφορούν τη νεότερη και σύγχρονη Ελλάδα: την «αντιφατική και ψυχοπαθολογική σχέση μας με τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό», την «αδυναμία του ελληνικού λαού να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία, στην οποία να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων», αλλά και τη «θεμελιώδη αντινομία της ταυτόχρονης αναφοράς στην Αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο, δύο παραδόσεις τελείως ασυμβίβαστες μεταξύ τους». (Πρόλογος, Τέτα Παπαδοπούλου, 2000)